Ukryłeś się tam przed całym światem.
Byłeś smutny, bezradny
Przypominałeś małe zranione dziecko,
Nie uciekałeś, bo było Ci dobrze.
Czekałam cierpliwie, aż powiesz co boli Cię,
kto zranił tak mocno, kto zadał tyle cierpienia i łez.
Wierzyłam, że z czasem otworzysz dla mnie swe serce...
że ściągniesz zgubną maskę i pokażesz swoje wnętrze...
Tak skryte, lecz piękne, z pozoru twarde, a jednak miękkie...
Zbyt długo ukrywałeś się pod lodową skorupą,
Zbyt długo tłumiłeś swoje łzy,
Zbyt długo krwawiła Twoja dusza i serce,
Czekałeś na małą iskierkę nadziei,
która potrafi skruszyć najtwardsze mury.
Ona kruszy je powoli, lecz bardzo starannie, nie pozostawia śladów,
Niszczy smutek, ociera łzy,
Z czasem ta mała iskierka zamienia się w wielki płomień,
który rozgrzewa serce do czerwoności,
To ona daje siłę do walki, ona nadaje sens życiu,
Chociaż jest mała potrafi zdziałać cuda.
Odbudowuje wiarę, pokazuje nowy lepszy świat.
świat w którym , nie ma juz miejsca na smutek i łzy.
Teraz możesz juz ściągnąć maskę i być tylko Sobą... Zawsze Sobą...
A ja będę przy Tobie i będę Kochała cię takim jakim jesteś...
Zawsze chciałam poznać kogoś takiego , ale teraz sama już nie wiem . Chciałabym mieć kogoś takiego do kogo bym dotarła ,zbliżyła się i ten ktoś by się przede mną otworzył .Z drugiej strony boję się tego ,że zrobiłabym coś nie tak i zraniła taką osobę . Wierzę ,że znajdę kogoś takiego i pokochamy się za to kim jesteśmy ,a nie czym i nie za to czy któreś z nas jest kimś . Zobaczymy . Czas jeszcze mam .♥
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz